Op het gevaar af teveel te willen vertellen over de medische toestand van Jeannine en minder over de caminobeleving, denken we toch dat dit even nodig is, want voor Jeannine eindigt het stappen hier en nu, terwijl ik de twee laatste dagen toch nog ga proberen te volbrengen.

We hadden gehoopt dat de nacht wat soelaas zou brengen in de toestand van Jeannine’s knie, maar helaas werd het alleen maar erger. De pijn werd ondraaglijk en ze werd er misselijk van.

Gisteren hadden we al verschillende organisaties opgebeld, waaronder onze reisbijstandsverzekering Assudis (hebben een jaarcontract met medische bijstand, repatriëring, bagage enzovoort) en de medische dienst Mutas van het ziekenfonds, omdat we het ergste vreesden. We zijn tenslotte ook geen medici en voelen alleen de pijn zonder de oorzaak te kennen. We zijn zeer ontgoocheld over Assudis; we werden na verschillende keren bellen en wachten, niet in het Nederlands geholpen en konden alleen in het Engels en Frans communiceren. Uiteindelijk schakelden we onze makelaar in, die onze zaak wel ter harte nam, maar ook aan hem maakten ze beloftes die niet werden nagekomen.

Om 04:51 uur belden we opnieuw naar Assudis omdat de pijn niet meer te harden was. Na enige tijd kregen we eindelijk iemand aan de lijn. Engelstalig. We deden heel het verhaal, maar kregen te horen dat we zelf een arts of 112 moesten bellen.

Via de hotelreceptie namen we om 05:15 uur contact op met een Medico. Zij arriveerde om 07:24 uur, samen met een verpleegkundige. Zonder grondig onderzoek (enkel even kijken en beide knieën vergelijken) oordeelde zij dat het een overbelasting en een zware ontsteking van de knie was. Jeannine kreeg een inspuiting met een pijnstiller en ontstekingsremmers. Ook kreeg ze medicatie voorgeschreven die we pas morgen in de voormiddag kunnen ophalen bij een apotheek. (Pas in het volgende dorp)

Deze ochtend namen we om 09:00 uur de gereserveerde taxi (een witte Tesla) richting Reliegos, naar Albergue Vive tu Camino.

Deze albergue wordt gerund door een ouder echtpaar, Carmenen & Machin. Ze zijn zeer gedienstige mensen.

We kregen de tweepersoonskamer met badkamer op de gelijkvloers toegewezen. Gelukkig want dan hoeft Jeannine geen trappen op te pikkelen…

Het was een korte, maar zeer onaangename dag, en we hopen dat de rust en de medicatie (ik ga om 16:00u met Machin naar het volgende dorp om de medicatie op te halen) Jeannine snel verlichting zullen brengen.

Wat zijn nu de plannen voor de volgende dagen? Jeannine neemt de 2 volgende dagen de taxi met de rugzakken en ik stap dan telkens verder zodat we deel 10 dan toch nog min of meer kunnen afsluiten zoals voorzien.

Dus vandaag geen cijfers, hoogstens een plannetje van onze taxirit!

Tot morgen