Overweging van de dag

Gelukkig zijn met het weer dat je krijgt!

We vertrokken met prima weer aan een relatief vlak tochtje van om en bij de 18 km. Ons ontbijt namen we onderweg…

Mooie landschappen waren ons deel, maar er hingen de hele tijd donkere dreigende wolken boven onze weg…

Zon kwam er maar zelden door en dat waren ogenblikken van genieten…

Toch is de tekstschrijver van de routeboekjes nogal gul met zijn “relatief vlak” verhaal. Dat klopt tot Sansol (ongeveer 7 km). Deftige hellingen waren daarna ons deel, afgewisseld met stevige dalingen… ze deden soms denken aan de eerste dag, maar gelukkig waren ze niet zolang.

Torres del Rio was het eerste dorpje dat we na een stevige klim binnenstapten. Aan de eerste bar hielden we dan ook halt voor een koffie en een theetje en een deugddoende sanitaire stop. Dan ging het verder…

Ook aan de Ermita de la Virgen del Poyo (558 m) hielden we halt en troffen we Rebecca aan. Ze was heel geëmotioneerd en was aan het wenen… ja zo’n tocht doet wat met een mens. Zij was van Noord Canada en was vertrokken in Saint-Jean-Pied-de-Port. Tijdens die klim is ze verdwaald en heeft 50 km afgelegd om in Roncesvalles aan te komen… Het zat haar echt niet mee… wat doe je op zo’n moment… wat troost bieden en hoop koesteren… Een knuffel doet wonderen…

Verderop in the middle of nowhere een klein hutje met muziek, wat tafeltjes en een bar… voor velen een welgekomen rustplaats… wij hadden dan nog 5,5 km te lopen en opteerden om door te gaan en in Viana een Menu del Dia te nuttigen…

Eerst nog ons verblijf opgezocht… de rugzakken achtergelaten en naar het centrum naar een leuk restaurantje. We kregen waar voor ons geld, het was heel lekker…

Dan nog effe wat rond geslenterd in het stadje en wat foto’s genomen. Dan brak de vermoeidheid door en kozen we ervoor ons huisje terug op te zoeken, te douchen, onze blog te schrijven en ons bed in te kruipen…

Nog enkele cijfers…

Tot morgen,

Mitchel en Tuur,