Overweging voor vandaag

Rust is het loslaten van het verleden en de toekomst, en het laten gaan van angsten!

Ebo Rau

Nadat Nicole ons had uitgewuifd gingen we weer op pad, Jan, Elisabeth en wij twee… Samen dezelfde richting uit. Dat was het plan. Zij tot Auros (zij gingen overnachten in een klooster daar in de buurt) en wij iets verder tot in Brouqueyran, in een kasteel.

We bezochten samen nog de kerk van Pondaurat maar daarna hebben we ze niet meer gezien… hebben ze een andere weg gekozen of zijn ze blijven hangen? Misschien komen we ze morgen nog wel weer tegen want ze gaan ook naar Bazas, net zoals wij.

In ieder geval, na het kerkbezoek staken we een riviertje over langs een oud bruggetje… en gingen we al snel het veld en de bossen in langs droge, maar ook natte paadjes en over brugjes…

Eens uit het bos zaten we onmiddellijk in Savignac en dan terug de natuur in. Hier kwamen we vele zwarte schuren tegen. Deze dateren nog uit de tijd dat in deze streek tabak werd verbouwd en de bladeren in deze schuren werden gedroogd. Thans is deze winning uitgestorven en werd er aan de schuren al dan niet een ander bestemming gegeven.

Zo kwamen we dan in Auros terecht. Tijd voor ons bescheiden middagmaal. Een stuk stokbrood, wat saucisse en een klompje kaas.

We gingen ook eens kijken of er geen cafeetje open was, maar dat bleek niet het geval… wel kwam er een man ons opzoeken en vroeg of we bij hem een tas koffie kwamen drinken. Dit konden we niet afslaan… bleek dat deze man huisde in een zigeunerkamp. Hij was daar zelfs de dominee van de gemeenschap – een man van aanzien dus! Hij noemde Samuel. Deze zigeunergemeenschap toert rond in deze streek (Gironde). Nu eens 3 weken hier, dan weer drie weken ginds… altijd wel in een vast parcours. Deze gemeenschap bestaat uit een 45 families en is zeer gelovig en volgt de Protestantse leer. Men moet diep gelovig zijn om te kunnen deel uitmaken van deze gemeenschap. Zij zijn allen op volwassen leeftijd en uit eigen wil gedoopt. Zo zijn ze bewust van hun keuze… Deze ontmoeting was een verrijking voor ons… nooit gedacht daar ooit eens uitgenodigd te worden.

Na onze koffie terug op stap richting Kasteel. Door het bos. Daar kwamen we een Palombière tegen. Dit is een schuilhut voor de duivenvangst. Zo’n schuilhutten worden gebruikt om houtduiven naar beneden te lokken met lokvogels en ze dan te vangen in netten. Tijdens de jachttijd ( van 1/10 tot 20/11) moet je fluiten als je er wil passeren. Men laat je dan weten of je er zonder te storen voorbij kan…

Nu waren we bijna in Brouqueyran. Nog enkel de toegang tot het kasteel vinden en ons aanmelden. We kregen een ruime, oude kamer toegewezen. We waanden ons in 1400… We kregen ook een rondleiding doorheen het kasteel, de kapel en de reusachtige tuin. Momenteel zijn Charlotte en Jacques de bewoners. Trouwens de grootmoeder van Charlotte was een Vlaamse dame uit het Gentse…

Morgen trekken we dan verder naar Bazas waar we ook een rustdag hebben voorzien.