Categorie: Geen categorie

Vandaag onze rustdag… nieuwe energie opdoen voor de volgende week! Een dagje niets doen dus…

Dat dacht je maar…

Wat later opgestaan en dus ook later ontbeten. Daarna heeft Jeannine een wasje gedaan zodat het de rest van de dag kon drogen… ikzelf heb wat mails beantwoord en wat administratie verricht… ja dat stopt niet, maar gelukkig is dit eerder beperkt op deze tocht.

Het was ook marktdag hier in Bazas, dus wij daar ook naar toe… heerlijke streekproducten, groenten, oesters, saucissen, welriekende zepen, hoeden, …. Zalig, alleen spijtig dat we dat allemaal moesten laten liggen… geen plaats in onze rugzak…

Toch hebben we daar op het marktplein aan de kathedraal op een zonnig plekje ons middagmaal genuttigd… 2x een slaatje, één met een warm geitenkaasje, de ander een slaatje van de chef…. Mmmm zo lekker en met een smakelijke en verfrissende vinegrette.

Ook maakten we eens een toertje doorheen het oude stadsgedeelte rond de kathedraal… mooie oude huizen en diverse deurknoppen…

Nog even over Hotel Rodin… de huidige eigenaars zijn afkomstig uit Nieuw Zeeland en wonen sinds 2019 in Frankrijk. Ze kochten het pand, een voormalig ouderlingen tehuis en hebben het volledig kunnen renoveren gedurende de covidperiode en zijn nu bijna een jaar open… alles volledig ingericht en nieuw… echt aangenaam verblijven hier. Er zijn vijf comfortabele kamers. Gisteren waren we hier alleen. Deze nacht zijn 4 van de 5 kamers bezet. Fenella, zo heet de uitbaatster, mag zeer trots zijn op haar realisatie.

Morgen trekken we naar Captieux, 17 km over een licht glooiend (?) terrein… tot dan!

Overweging voor vandaag:

De wijsheid van het leven bestaat uit het uitschakelen van onbelangrijke dingen!

Chinese levenswijsheid

.

Vandaag namen we afscheid van het kasteel en haar bewoners, Jacques en Charlotte. In de mist vertrokken we richting Bazas. Een relatief korte trip (10 km), maar toch ook weer heuvel op en heuvel af… ik kan u verzekeren: ze bijten! Geleidelijk aan brak de zon door.

Via de tuin van het Chateau de Mirail bereikten we het kleine parochiekerkje. We brachten er even een bezoekje.

Ditmaal liepen we volledig langs verharde wegen en niet volgens het uitgetekend pelgrimspad. Charlotte had ons voor de slechte staat van het pad (modder en veel water) gewaarschuwd en ons aangeraden een andere weg te nemen… wijze raad slaat men niet in de wind!

We bereikten Bazas rond de middag. De kathedraal viel als eerste op.

Hier in Bazas hebben we ingecheckt in Hotel Rodin voor twee overnachtingen. We nemen hier namelijk ook onze eerste rustdag na een weekje stappen. Een les die we hebben geleerd uit onze vorige etappes. Samuel, je weet nog, die Zigeunerdominee, had het ons ook nog herhaald: “God schiep de zevende dag als een rustdag en daar moeten we ons aan houden….”

Na onze spullen in onze kamer achter gelaten te hebben, zijn we in het centrum een sandwich gaan nuttigen en daar ook reeds geïnformeerd naar openingsuren van de bakker zondagochtend , want met deze dagen (1ste en 2de mei) zal er nog meer gesloten zijn en het is hier in Frankrijk al zo erg, zo doods op de buiten…

Ook zijn we op het plein voor de kathedraal even iets gaan drinken en hebben daar de specialiteit geproefd: een grote St.-Jacobsschelp (in merengue)

We hebben ook de kathedraal bezocht en er een kaarsje gebrand voor alle intenties die in onze rugzak staken

De rest van de namiddag hebben we ons “op bed afgekapt”. We hadden in het kasteel de avond voordien niet zo vast en goed geslapen. Na een verkwikkende douche terug de stad in voor een “Salade des Landes” en een “Omelette au fromage” in een artisanaal restaurant.

Morgen rustdag, maar misschien komt er ook wel een verslagje van…

Overweging voor vandaag

Rust is het loslaten van het verleden en de toekomst, en het laten gaan van angsten!

Ebo Rau

Nadat Nicole ons had uitgewuifd gingen we weer op pad, Jan, Elisabeth en wij twee… Samen dezelfde richting uit. Dat was het plan. Zij tot Auros (zij gingen overnachten in een klooster daar in de buurt) en wij iets verder tot in Brouqueyran, in een kasteel.

We bezochten samen nog de kerk van Pondaurat maar daarna hebben we ze niet meer gezien… hebben ze een andere weg gekozen of zijn ze blijven hangen? Misschien komen we ze morgen nog wel weer tegen want ze gaan ook naar Bazas, net zoals wij.

In ieder geval, na het kerkbezoek staken we een riviertje over langs een oud bruggetje… en gingen we al snel het veld en de bossen in langs droge, maar ook natte paadjes en over brugjes…

Eens uit het bos zaten we onmiddellijk in Savignac en dan terug de natuur in. Hier kwamen we vele zwarte schuren tegen. Deze dateren nog uit de tijd dat in deze streek tabak werd verbouwd en de bladeren in deze schuren werden gedroogd. Thans is deze winning uitgestorven en werd er aan de schuren al dan niet een ander bestemming gegeven.

Zo kwamen we dan in Auros terecht. Tijd voor ons bescheiden middagmaal. Een stuk stokbrood, wat saucisse en een klompje kaas.

We gingen ook eens kijken of er geen cafeetje open was, maar dat bleek niet het geval… wel kwam er een man ons opzoeken en vroeg of we bij hem een tas koffie kwamen drinken. Dit konden we niet afslaan… bleek dat deze man huisde in een zigeunerkamp. Hij was daar zelfs de dominee van de gemeenschap – een man van aanzien dus! Hij noemde Samuel. Deze zigeunergemeenschap toert rond in deze streek (Gironde). Nu eens 3 weken hier, dan weer drie weken ginds… altijd wel in een vast parcours. Deze gemeenschap bestaat uit een 45 families en is zeer gelovig en volgt de Protestantse leer. Men moet diep gelovig zijn om te kunnen deel uitmaken van deze gemeenschap. Zij zijn allen op volwassen leeftijd en uit eigen wil gedoopt. Zo zijn ze bewust van hun keuze… Deze ontmoeting was een verrijking voor ons… nooit gedacht daar ooit eens uitgenodigd te worden.

Na onze koffie terug op stap richting Kasteel. Door het bos. Daar kwamen we een Palombière tegen. Dit is een schuilhut voor de duivenvangst. Zo’n schuilhutten worden gebruikt om houtduiven naar beneden te lokken met lokvogels en ze dan te vangen in netten. Tijdens de jachttijd ( van 1/10 tot 20/11) moet je fluiten als je er wil passeren. Men laat je dan weten of je er zonder te storen voorbij kan…

Nu waren we bijna in Brouqueyran. Nog enkel de toegang tot het kasteel vinden en ons aanmelden. We kregen een ruime, oude kamer toegewezen. We waanden ons in 1400… We kregen ook een rondleiding doorheen het kasteel, de kapel en de reusachtige tuin. Momenteel zijn Charlotte en Jacques de bewoners. Trouwens de grootmoeder van Charlotte was een Vlaamse dame uit het Gentse…

Morgen trekken we dan verder naar Bazas waar we ook een rustdag hebben voorzien.

(Blijkbaar is ons verslag van gisteren een aantal keren teveel doorgekomen… we verontschuldigen ons daarvoor! Hopelijk lukt het vandaag beter.)

Overweging van de dag!

Wie door het rijk der dromen durft te lopen, bereikt de waarheid!

Johann Wolfgang von Goethe

Deze morgen na het afhandelen van de nodige formaliteiten en het ontbijt verlieten we Peyriere niet zonder Serge en Bernadette van harte te danken voor de heerlijke ontvangst

We trokken naar La Réole over een heuvelachtig terrein en langs de laatste wijngaarden. Eens La Réole voorbij en de Garonne over verandert het terrein en de landbouw… Het terrein wordt vlakker en men teelt granen, maïs enz…

In La Réole aangekomen namen we een pause op het terras van een juist geopend restaurantje voor een cola en een thee, maar ook om ons verslag van gisteren door te sturen. Dit is immers blijkbaar niet overal mogelijk.

Na de brug over de Garonne in La Réole te hebben overgestoken kwamen we Thierry tegen… hij stopte met zijn camionette naast ons en vertelde ons zijn verhaal: Hij was kwaad! Ik dacht al omdat de verkeerde persoon weer eens president van De Republiek werd, maar nee hoor… hij was gevallen en had zijn linker schouder ontwricht en die deed nu veel pijn… Normaal zou hij op 7 mei de bus nemen tot in Finistère (ES) en van daaruit in omgekeerde richting de Camino del Norte stappen met zijn rugzak… maar dit zou nu wel in het water vallen. Wij wensten hem toch veel succes en een spoedig herstel. Hij wenste ons Buon Camino!

Ter hoogte van Floudes (een gehuchtje met een mooie kerk) zagen we plots een aantal valschermspringers in de lucht hangen. Nadien vernamen we dat ook onze Belgische para’s hier geregeld komen oefenen

Verderop kwamen we aan het Canal de Garonne en daar stonden dan plots voor een muur! Pfff wat was dat? Een foto zegt niet genoeg hoe stijl het was, maar op de hoogtegrafiek zie je het duidelijk. We moesten helemaal voorover buigen om niet achterwaarts terug achteruit te rollen…. Auto’s mochten er niet naar boven rijden!

Eens boven waren we bijna waar we moesten zijn: Pondaurat! We passeerden eerst nog een kerkje Saint Martin en daalden dan af naar het centrum van het dorp. Daar naast de Mairie, boven op een heuveltje lag onze chambre d’hôtes: La Blanche. Michel en Nicole hebben ons uitermate goed ontvangen en ons een overvloedige maaltijd voor geschoteld.

Ook Jan, een Nederlandse pelgrim en Elisabeth, een Française uit de Perigord, hebben ons hier in La Blanche vervoegd… zij stappen morgen naar Auros en wij trekken iets verder naar Brouqueyran (Château du Mirail )

Wegens technische problemen (slechte internetverbinding) kunnen we dit verslag pas nu (27/4/22) versturen vanuit La Réole, een stadje in de Gironde, gelegen aan de rivier La Garonne

Overweging van de dag

Elk mensenleven is een reis
En reizen is een kunst!

Libert Vander Kerken

Vandaag inderdaad een zware dag zoals gisteren geschreven. We hebben onze krachten goed ingedeeld, maar toch deed het pijn… Het terrein was niet zo vlak als we bij de uittekening van de etappes hadden gedacht! Totale afstand 24,01 km. (We hebben onze “pere” gezien)

We vertrokken in Pellegrue langs de mooie kerk over de GR 654… Alles perfect afgepeild en met de nodige veiligheidsnormen voor de weggebruikers.

Het traject van vandaag liep veelal langs geasphalteerde wegen en doorheen een drassig bos. Maar de weergoden waren ons zeer goed gezind! Prachtig weer, stralende zon, soms zelfs een tikkeltje te warm….

Ook kwamen we door Saint-Ferme waar we de oude abdij hebben bezocht

Wat verderop namen we een kleine rustpauze aan de kerk met kerkhof van Coutures. Tijdens deze pauze hebben we wat gegeten, een sanitaire stop gehouden (er was een proper toilet aan de zijkant van de Marie) en konden we even gaan liggen

Uiteindelijk kwamen we aan op onze bestemming. De gastvrouw en gastheer waren niet thuis, maar we waren op de hoogte en we hadden toegang tot de Gite. Zo konden we ons al installeren en opfrissen tegen hun thuiskomst. Zij waren met hun kleinzoon en zijn kozijntje (10 & 12j) op daguitstap naar Bordeaux en waren tijdig terug voor het avondeten. Omdat we pelgrims zijn werden we door Bernadette en Serge uitgenodigd om het avondeten samen met hun te gebruiken.

Tijdens en na het eten werd er wat over en weer gebabbeld, over hun buren (Hollanders en Brusselaars), over de kinderen en kleinkinderen enz… gezellig, maaar, ik moest mijn blog nog schrijven en ook zij waren moe van hun bezoek aan Bordeaux en wij van onze tocht… dus morgen wordt er sowieso verder gekeuveld tijdens het ontbijt…