Categorie: Geen categorie

Overweging van de dag

Het einde kan nooit zo interessant zijn als de weg er naar toe

Zen

Holla, Buenas noches…

Eerst en vooral nog de cijfers van gisteren. Was die nog vergeten te delen.

Vertrokken richting Larrasoaña… heel veel Amerikanen onderweg. Onze 2 dames van gisterenavond in de bar Juan ook terug tegengekomen

De weg beloofde vlak en dalend te zijn, maar minder was waar: weer op en af… de paden waren netjes, behalve de afdalingen

Nog enkele mooie zichten:

De regen was ook van de partij..

Een rode wouw cirkelde geregeld boven onze hoofden.

Plots werden we ingehaald door een man die er een stevig ritme inhield. Zoals steeds vragen wij naar het land van herkomst. Dit bleek België te zijn. Jan was zijn naam. Op 1 maart in Aartselaar vertrokken en blijft doorlopen tot in Compostela.

We zijn nu toegekomen in Larrasoaña en logeren in een B&B Casa Tau.

Eten deden we in een plaatselijke winkel/bar/restaurant die werd uitgebaat door een Belg uit Lalouviere… hij deed zijn best om Nederlands te spreken en het lukte hem nog aardig ook.

Morgen trip naar Pamplona!

Overweging van de dag

Op vele wegen kun je jezelf kwijtraken, alleen op die van jou vind je jezelf

Else Pannek

We zijn vandaag weer op stap gegaan, maar even toch een terugblik op ons hotel in Roncesvalles! Deze accomodaties zijn mooi gerenoveerd. Onze kamer viel opperbest mee. We hebben er genoten van onze nachtrust.

Deze ochtend dan niet te vroeg ons bed uit want we hadden maar een korte trip voorzien… dus eerst smakelijk ontbijten en nadien onze rugzakken inpakken.

Het weer was niet wat het gisteren was… het was frisser en de wolken dreigden… wat verderop vielen de eerste druppels dus onze poncho’s uitgehaald… we hebben ze niet meer uitgedaan… wat een geluk dat dit weer niet gisteren het onze was.

Vandaag ook weer heel wat mede-pelgrims ontmoet… Duitsers, Amerikanen… ook Petra en Ruth… twee dames op leeftijd, Duitsers van oorsprong maar uitgeweken naar Amerika. Petra haar echtgenoot (een Amerikaan) had zij hier op de Camino 20 j geleden ontmoet… Haar man is echter 5 j geleden gestorven aan een infarct. Toch wou ze de ontmoeting van 20 j geleden terug beleven. Daarom doet ze de Camino opnieuw. (En ze voelt en hoort de aanwezigheid van haar overleden echtgenoot. Hij stapt mee! Pakkend)

Ons avondmaal hebben we gebruikt in de plaatselijke pub Juan.. sopa del dia, een tortilla con patates en een ensalada. Meer moet dat niet zijn!

Morgen 15 km tot Larrasoaña!

Groetjes ,

Jan & Tuur,

Overweging van de dag

De Camino brengt je daar naartoe waar je van weg loopt

Anonymous

Vandaag dan eindelijk de vuurdoop van Deel 9!

Totale afstand 26 km. Hoogteverschil van 183 m naar Max hoogte 1.430 m. Totale stijging: 1.411 m, Totale daling 646 m. Tot zover de cijfers.

Op de weg Camino Frances, welke wij volgen, loopt heel veel volk, van alle mogelijke nationaliteiten… wij spraken met Fransen, Nederlanders, Australiërs, Amerikanen. Canadezen, Belgen, Koreanen en een hele hoop Duitsers… ook alle leeftijden zijn vertegenwoordigd van 12j tot 85j en elk met hun eigen verhaal, maar met één doel voor ogen: Santiago de Compostela !

Onderweg bewonderden wij de mooie natuur, de dieren en steile paden… moet jullie niet verklappen wat deze met onze lichamen uithaalden: tongen tot tegen de grond, monden dichtgeplakt van de droogte, hier en daar toch wel een blaar van formaat, beenspieren die wel geregeld in kramp schoten… kortom dit was erger dan de dodentocht, maar we hebben stand gehouden en het overleefd. We hebben er 9:37u over gedaan (pauzes in begrepen). Al bij al, een memorabele tocht.

Morgen doen we het rustiger aan… dan staan er maar 11 km op het programma!

Tot morgen…

Het is zover… Ons nieuw avontuur is begonnen! Met de auto reden we om 07:00u naar de luchthaven van Charleroi voor een vlucht van 1:20u naar Biarritz…

Deel 9: Transferdag … Paal/Tessenderlo ~ Saint-Jean-Pied-De-Port (Zo 07/05/23)

Het is zover… Ons nieuw avontuur is begonnen! Met de auto reden we om 07:00u naar de luchthaven van Charleroi voor een vlucht van 1:20u naar Biarritz. Van de luchthaven dan naar het station. Die 2 km legden we te voet af in plaats van te wachten op een autobus. We waren er stipt op tijd voor onze trein naar Saint-Jean-Pied-de-Port (met overstap in Bayonne)

Tijdens het wachten in de luchthaven van Charleroi raakten we aan de praat met Pili, een 66 jarige dame die voor de tweede maal de tocht naar Compotela gaat maken, weliswaar niet terug de Camino Frances – welke wij nu lopen – maar de Camino del Norte. Wij kregen van haar een klein aandenken. Volledig eigen werk: een kleine flesje, met daarin kleine voetjes en een briefje waarop ze “Buon Camino” heeft geschreven. Mooi en origineel. Zij geeft die aan pelgrims of mensen die ze tegen komt en waarbij ze zich goed voelt…

We zijn dus nu in Saint-Jean-Pied-de-Port aan de voet van de Pyreneeën. Morgen trekken we erover…

Hey iedereen… we staan nu waar we vorig jaar zijn geëindigd: Saint-Jean-Pied-de-Port… aan de voet van de Pyreneeën!

Deze woorden zullen we zondag 7/5 uitspreken. Inderdaad we gaan terug op pad. Maar wel in een gewijzigde constellatie. Jeannine kan niet mee. Nog steeds last van de stressfractuur van vorig jaar! Men had ons verwittigd dat het herstel van zo’n letsel een lange tijd nodig heeft.

Maar we stappen toch niet alleen… onze jongste zoon Jan gaat mee voor de eerste week en hij wordt afgelost door onze schoonzoon Mitchel…

We hebben allemaal de laatste tijd goed geoefend, onder andere geregeld “beklimming van de Mijnterrils” van Beringen en als ultieme test en opwarming een tochtje naar Scherpenheuvel en Averbode (25,3 km). In Scherpenheuvel toch enkele kaarsjes gebrand voor de goede afloop van onze onderneming en voor enkele intenties…

Door de Demerbroeken stapten we van Zichem naar Averbode! Onbekend terrein maar o zo prachtig!

Zo, we zijn er klaar voor! Zondag vertrekken we naar Zuid-Frankrijk en vatten we de overtocht van de Pyreneeën aan! We brengen weer dagelijks ons verslag! …tot dan 👋

Overweging van de dag

Tegenslag is slechts een springplank naar geluk!

Deze ochtend opgestaan met een opkomende zon…

Ontbijt was voor iedereen om 7:00u gepland. Zelfs voor ons… ook al kwam de taxi pas om 10:30u. Maar dat was om een speciale reden… een optreden van de gastheer: “Le chant des Pélerins… Ultreia”

Na het ontbijt vertrok iedereen met goede moed want tot Saint-Jean-Pied-de-Port was het nog 22,5 km op en af en een tussenstop (zoals wij oorspronkelijk hadden gepland) was er dus niet meer… Het was toch met wat weemoed dat we zo alleen achterbleven. Nu in Saint-Jean-Pied-de-Port hebben we de meesten wel op een of ander terrasje teruggezien… velen stoppen er maar de moedigen trekken verder.

Wij waren om 10:50u in Saint-Jean-Pied-de-Port aangekomen, kregen onze stempel.

We zakten af naar de kerk voor de H.Mis van 11:00u. We waren op tijd! Het was een tijdje geleden dat we onze zondagse plicht hadden volbracht, maar deze viering met een volle kerk (ook de kinderen voor de plechtige communie waren talrijk aanwezig) die dan ook alle liederen uit volle borst meezong, heeft ons beiden erg aangegrepen… wij waren beiden zeer emotioneel… we waren zo gelukkig want we hadden ons doel ondanks het zware fysieke werk soms, bereikt… de tegenslag en de pijn van Jeannine heeft deze overwinning op onszelf nog meer glans gegeven!

De rest van de namiddag hebben we het stadje op ons gemakje en met de nodige stops wat doorkruist, winkeltjes bezocht, een paar inkopen gedaan en dan toch maar naar ons hotelletje voor een volgende Paracetamol en voetje terug laten rusten.

De dag van vandaag tellen we dus eerlijkheidshalve niet mee als gestapt. Deze drie weken hebben ei zo na 300 km (288,77 km) afgelegd. we zitten momenteel op 1.455 km van huis verwijderd. En op 757,5 km van Santiago de Compostela.

Morgen komen Betty en Germain hier toe en keren we dinsdag samen terug naar België…

We danken iedereen, waar ook, die ons deze 3 weken heeft gevolgd en ons geïnspireerd en bemoedigd om op moeilijke momenten toch door te bijten en niet op te geven. Onze weg is nog niet af. We beginnen al onmiddellijk met de voorbereiding van onze tocht naar Santiago de Compostela doorheen Noordelijk Spanje via de Camino Frances!

Overweging voor vandaag

De wereld gaat open voor wie langzaam gaat!

(Anne Hamacker)

Zoals gisteren beschreven sliepen we in een voormalig Franciscaner-klooster, nu gedeeltelijk omgebouwd tot Refuge of Pelgrimsherberg… voordeel is dat je er redelijk goedkoop kunt overnachten en u ‘s ochtens een ontbijt wordt aangeboden. Maar helaas geldt er zoals in de meeste Refuges ‘s morgens: “Ik wakker, ierdereen wakker…” en dat stoort. Niet een beetje respect met wie later wil vertrekken…

We dachten rond 8u te ontbijten, maar het is dus al 7u geworden… dat bracht mee dat we dus ook al vroeg op pad waren. De zon raakte maar amper door deze vroege ochtend mist, maar dat gaf wel mooie beelden…

Maar zoals dikwijls was het onmiddellijk bergopwaarts… meer dan 5 km en dat was nog maar het begin. We kwamen er aan een stenen monument: “Stèle de Gibraltar” Hier komen drie grote pelgrimswegen samen samen: de weg uit Tours, die uit Vézelay en deze uit Le Puy.

Daarna liep ons pad naar de “kapel van Soyarce”, gelegen op 291m, het hoogste punt van deze dag, maar ook van onze 3 weken stappen dit jaar. We hebben ook een gedachte neergeschreven in het aanwezige “logboek”

Na de hoogte natuurlijk terug naar beneden… tot aan de “kapel van Harambeltz”. Hier was een ruimte voorzien voor de pelgrims! Een tafel een bank en wat stoelen. Vermits we zowat halfweg waren hebben we er onze inmiddels klassieke picknick gehouden.

Zoals je op de foto’s al even kan zien is de zon uiteindelijk toch door de mist geraakt en de wolken volledig opgelost… Het werd weer snikheet en dan wordt bergop stappen met rugzak toch wel zwaar, maar de eindstreep kwam in zicht…

Onze kamer werd ons toegewezen, dus snel een douche nemen, wat rusten en de schade aan Jeannine’s voet opnemen… veel pijn en een serieuze zwelling. Dit kunnen we morgen zo niet laten. Tot overmaat van ramp blijkt de slaapplaats voor morgen te zijn gestopt… er antwoord ook niemand meer aan de telefoon. De hoofden dus bij mekaar gestoken en onze geesten laten werken. Uiteindelijk een nieuw onderkomen geboekt in Saint-Jean-Pied-de-Port voor 1 nacht, en een taxi besteld om er ons naar toe te brengen. Dat wordt dus de dag voor morgen, maar eerst eten en overnachten we nog hier in Ostabat.

Tijdens het aperitief zagen we al donkere wolken samentroepen en inderdaad, we waren juist binnen voor het eten als de hel losbarste… een onweer van jewelste met klank- en lichtspel, striemende regen, hagel enz…

Overweging voor vandaag

Wie langzaam loopt, komt ver!

(Afrikaanse wijsheid)

Blikken we nog even terug op gisteren. Pascal had ons een lekkere maaltijd bereid… vooral de soep! Heb daarvan 2 borden gegeten… Ook Alain en Jean-Patrick zaten mee aan. Zij deelden de andere kamer in het stemmige huis, maar leggen de tocht ook samen af. Het zijn 2 werkmakkers in dezelfde bank. Onze paden zouden mekaar vandaag een aantal keren kruisen…

Op een redelijk uur zijn we er deze ochtend aan begonnen. We lieten de dorpskerk letterlijk links liggen. Eerst een hele tijd vlak, maar dan doken we de bossen in. Het werd al snel een singletrack steil omhoog – soms te steil, zodat we mekaar moesten omhoog trekken of duwen.

Eens boven kwamen we aan de grenssteen van Pausasac. Dit is de grens van de provincies Béarn, Navarre en Soule (het Franse Baskenland).

En na de regendag van gisteren waren de boeren er weer… en ze ploegden verder… nochtans geraken ze met hun tractoren ook niet altijd de steile helling van hun akker op en blijft dat groen liggen…

Ook kwam de mol eens bovengronds, maar dat is hem niet goed bekomen blijkbaar…

Ongeveer halverwege onze stapdag zagen we plots vier stoelen staan tegen de afsluiting van een huis… ze waren er blijkbaar ten behoeve van de pelgrims neergezet verzekerde ons de vrouw des huizes, dus maakten wij er graag gebruik van. Trouwens, het was ook onze straat (in het Frans en Baskisch)

Ken je deze bloemen? Het zijn “vuurpijlen” of ook “Fakkellelies” genoemd.

We naderden Saint-Palais… en voor ons liepen Alain en Jean Patrick… ze hadden ons al eens voorbij gestoken, dan verkeerd gelopen, ons terug ingehaald en nu waren ze dus vlak voor ons. we hebben trouwens ook ‘s middags samen op een terrasje gegeten (Suggestie van de dag)…

In Saint-Palais hebben we geboekt in een voormalig Franciscaner-klooster, nu een pelgrimsherberg.

We bezochten ook nog in onze vrije namiddag de hoofdkerk waar men gemeenschappelijk de “Rozenkrans” aan het bidden was. Nadien hebben wij er spontaan een liedje gezongen ter ere van Maria… het is tenslotte meimaand!

Overweging voor vandaag

Geen weg is te lang voor wie langzaam en zonder last voorwaarts gaat!

(Jean de la Bruyère)

Deze nacht scheurde de hemel open met donderend geraas en felle lichtflitsen… Iedereen wakker natuurlijk. De eerste slagen waren vlak boven ons hoofd. Licht en geluid samen… korterbij kon niet! Gelukkig verplaatste het onweer zich van ons vandaan en konden we verder genieten van onze nachtrust…

Gezien de felle regenval van deze nacht besloten we vandaag toch maar langs de asfaltbanen te lopen inplaats van ons op veld- en boswegen te wagen.

Heb ik al verteld dat Jeannine de prijs krijgt van “Bergkoningin”. Zij beklimt de hoogtes als een berggeit… Niemand houdt haar bij… ik moet dus ook mijn meerdere in haar erkennen… Alleen, dat zal de volgende dagen niet meer kunnen want in haar rechtervoet is er iets mis… doet pijn en zwelt wat op. Geregeld laten rusten zal de boodschap zijn of als het niet anders kan, met de meet in zicht, opgeven… we houden het in het oog…

Het weer is betrokken en we waren vertrokken in de mist, maar de zon geraakt er niet door vandaag (wat natuurlijk beter is om te stappen)… dus behelpen we ons met Panoramaborden op uitzichtpunten om ons een idee te vormen van de Pyreneeën die nu echt toch wel voor ons liggen.

Toch kwamen we ook langs mooie gebouwen, vooral in de stad Sauveterre, waar we op de middag een lekker “Menu du Jour” nuttigden. (Eens een warme maaltijd als lunch doet deugd)

Dan de laatste loodjes voor vandaag… nee, het waren niet de zwaarste, maar wel langs een drukke weg en dat is niet zo aangenaam. Hier zagen we het eerste verkeersbord met verwijzing Saint-Jean-Pied-de-Port.

We kwamen aan in Osserain, in de Chambre d’Hôte “Mon Rêve”. Weliswaar was er nog niemand thuis, want Pascal was naar de kiné tot 16:30u… dus wachten geblazen en kan ik ondertussen mijn verslag van vandaag schrijven… (“Elk nadeel heb zijn voordeel” Johan Cruyff)