Categorie: Geen categorie

Overweging van de dag

Waar een wil is, is vaak een weg

Deze ochtend vrij vroeg opgestaan om de vorige dag nog te verslaan… dat was er niet meer van gekomen. We hadden een flesje gekraakt met onze nieuwe vriend(in)en en onze geesten waren niet klaar meer…

Vandaag onze laatste stapdag. Deze zou ik volledig lopen…willen of niet, pijn of niet…

Even buiten Azofra kwamen we aan het stenen Cruz de los Peligrinos (uit de 16e eeuw) dat ook als Picota (Schandpaal) werd gebruikt. Dit kruis was en is nog steeds een wegwijzer voor de pelgrims onderweg.

Vanaf daar volgde een lange klim richting de golfbaan van Cirueña.

Op de klim ontmoetten we 2 Oekraïners die absoluut met ons Belgen, op de foto wilden.

Na de Golf daalden we verder af richting Santo Domingo de la Calzada..,

Hier liepen we binnen in de Kathedraal om de verschillende kunstwerken te bezichtigen, o.a. een kippenhok… het is de enige kerk ter wereld waar zich kippen in de kerk bevinden. De uitleg is te lang om hier heel het verhaal uit de doeken te doen

En na de Kathedraal naar de Parador voor onze kamer

Mitchel is nog verder de stad ingetrokken terwijl ik nog een laatste onderhoud had met Petra…

Als afsluiter hadden we nog een smakelijk dinner in het restaurant van de parador!

En hiermee is Deel 9 van onze Camino naar Compostela weer afgelopen. Dank aan mijn medestappers Jan en Mitchel, alle volgers en lezers en al diegenen die geregeld hun steun en of reactie gaven… en natuurlijk aan onze lieve vrouwtjes die ons vanuit het thuisfront verzorgden.

We maken ons alvast op voor het volgende deel …

In het totaal hebben we een 220 km afgelegd… dus nog 560 km te doen…

Groeten iedereen van ons allemaal..,

Overweging van de dag

Overschat nooit je mogelijkheden

Wat mooi begon zal eindigen in een triest verhaal. De beide schoenen aan getrokken en met goede moed vertrokken vanuit het mooie hotel in Ventosa.

Lang kon ik niet meer lopen in mijn gewone stapschoenen. Heb ze dan maar geruild voor mijn stapsandalen. Dat liep iets beter.

Onmiddellijk loopt de weg weer op richting de Alto de San Anton. Daar zat een minzame man liedjes te zingen en te spelen op zijn guitar

Onderweg hielpen we nog een Taiwanees meisje met wat wandelwol voor aan haar voet. Haar naam was Linda. Ze was gehuwd met een Belg en woonde in Melle bij Gent.

Langsheen een grindfabriek, de grondwerken voor nieuwe wegen, trokken we langs de sporthal Nájera binnen. We waren halfweg.

Hier zouden we halt houden. De pijn was weer zoals de dag voordien. Effe rusten in een klein restaurantje/bar. Wat gedronken en de Menu del Dia aangesproken. Daar heeft Mitchel ook weer vervoer voor mij geregeld voor die laatste 6 km…

Mitchel heeft dan de tocht zelf verder gezet. Ik kan dat alleen maar met enkele foto’s weergeven…

We zagen mekaar terug in ons hotel in Azofra.

Bij het avondeten ontmoeten we Petra en Ruth weer. We zijn wat blijven hangen bij een fles wijn en daarmee komt dit verslag wat later…

Mitchel en Tuur

Overweging van de dag

Luister naar je lichaam! Het zegt wel wat kan of niet…

Vanuit ons hotel was het wel een kilometer of 4 voor wij Logroño konden verlaten langs een geplaveid wandelpad door het Parque San Miguel.

Reeds van bij de start voelde ik dat er iets scheelde aan mijn rechter voet en wreef… Dus toch eens schoen uit en checken…

maar toch door ermee… Zou wel goed komen.

Na een tijdje kwamen we bij het stuwmeer Pantani de la Grajera. De stad ligt nu definitief achter ons. Het wandelpad leidt ons langs de beboste oevers van het meer en opwaarts richting Navarrete. Daar zagen we ook weer een kiosk met een grijze oude man die wat spullen aan de man bracht…

We liepen dus opwaarts naar Navarrete evenwijdig aan de autostrade. Daar waren heel wat kruisjes gevlochten tussen de afsluiting van de autostrade.

Daar ook zagen we de eerste gieren vliegen en de reuze stier verschijnen…

Mijn pijn verergerde en noodde me vaak te stoppen en eens te zitten… zo zakte ik ook nog met al mijn gewicht door een plasstiek wegafspanninsblok. Die spatte en splinterde in duizend stukken en ik lag op de grond… Gelukkig bestaat daarvan geen foto! Maar dat hielp mij zeker niet vooruit.

Bij de ingang van Navarrete kwamen we voorbij de ruïnes van wat eens het pelgrimshospitaal San Juan de Acre was geweest (gesticht in 1185)

Achter die ruïnes ligt de wijn bodega van Don Jacobo…

De binnenstad van Navarrete is goed bewaard gebleven. De trekpleister is de Iglesia de la Asuncion (16e eeuw) met zijn overweldigend barok altaar. We brandden er ook enkele kaarsjes voor verschillende intenties.

Naast de kerk bestelden we een heerlijke Sopa del Dia… dat smaakte zeg…

Dan weer verder, nu naar Ventosa… maar dat liep wel enigszins anders dan voorzien…

Ter hoogte van het kerkhof kon ik geen kant meer uit… nog 6 km, maar dat ging niet meer. Een oplossing moest gezocht… een bus (maar die rijdt daar niet), een taxi (maar die moest van Logroño komen),… dan maar gevraagd aan tuinmanen die juist aankwamen wat de beste oplossing zou zijn… ? Geen probleem zeiden ze… wij brengen je wel… woaw, wat een fantastische regeling… ik was er zo! Mitchel liep de weg verder, oa met een zuid-Koreaanse vrouw. Hij heeft ook verder foto’s gemaakt…

Daar waren we dan weer samen aan het Hotel Rural Las Agueda

We hebben er ook lekker gegeten en weer nieuwe mensen leren kennen, Greg en Cathy. Zij leggen afstanden af van 32 à 35 km…. Dat is teveel voor ons…

What about tomorrow? Ik stuur mijn rugzak sowieso vooruit met de daartoe bestemde dienst (6€) en tracht toch te voet ons volgend hotel te bereiken… (16 km)… we zuu ik en wel…

Zo slaapwel allemaal, want het is inmiddels alweer bijna middernacht en hopelijk morgen goed en wel op…

Mitchel en Tuur,

Overweging van de dag

Onderweg zijn is zingen met de vogels en de wind

Jan Hendrickx

Met de ochtendzon in onze rug verlieten we Viana richting Logroño. De eerste kilometers zijn rustig en aangenaam. De route slingert tussen de volkstuintjes.

Aan de kapel Virgin de las Cuevas namen we even rust. Daar trainde ook een man zijn hond Dago!

Verder stapten we meer en meer tussen de wijngaarden, we kwamen immers in de autonome regio La Rioja.

Stilaan naderden we het industriegebied van Logroño . Aan het voetpad omlaag naar de Ebrorivier, stempelde vele jaren lang Doña Felisa de pelgrimspassen. In 2002 is ze op 92-jarige leeftijd overleden en nu zet dochter Maria de traditie verder. De mooie stempel draagt de tekst “Higos – agua y amor” (vijgen – water en liefde)

We stapten onmiddellijk naar ons hotel zodat we onze bagage konden achterlaten,

een Menu del Dia degusteren en daarna een toertje door de “alt stadt” maken

Daar kwamen we oude bekenden tegen… Rebecca, van gisteren. Zij heeft een soulmate gevonden en legt daarmee verder de Camino af. Maar ook Petra en Ruth, de twee Duits/Amerikaanse vrouwen… een nieuwe hug werd gedeeld en samen gingen we in het zonnetje iets drinken. Mitchel werd voorgesteld en van Jan wilden ze weten of hij goed thuis was geraakt en het werk al terug gewoon was…

De kerken zijn hier veelal dicht dus enkel foto’s van buiten

Nu nog wat cijfers:

Morgen wacht ons weer een pittige dag… op naar Ventosa (20 km)…

Groetjes,

Mitchel en Tuur,

Overweging van de dag

Gelukkig zijn met het weer dat je krijgt!

We vertrokken met prima weer aan een relatief vlak tochtje van om en bij de 18 km. Ons ontbijt namen we onderweg…

Mooie landschappen waren ons deel, maar er hingen de hele tijd donkere dreigende wolken boven onze weg…

Zon kwam er maar zelden door en dat waren ogenblikken van genieten…

Toch is de tekstschrijver van de routeboekjes nogal gul met zijn “relatief vlak” verhaal. Dat klopt tot Sansol (ongeveer 7 km). Deftige hellingen waren daarna ons deel, afgewisseld met stevige dalingen… ze deden soms denken aan de eerste dag, maar gelukkig waren ze niet zolang.

Torres del Rio was het eerste dorpje dat we na een stevige klim binnenstapten. Aan de eerste bar hielden we dan ook halt voor een koffie en een theetje en een deugddoende sanitaire stop. Dan ging het verder…

Ook aan de Ermita de la Virgen del Poyo (558 m) hielden we halt en troffen we Rebecca aan. Ze was heel geëmotioneerd en was aan het wenen… ja zo’n tocht doet wat met een mens. Zij was van Noord Canada en was vertrokken in Saint-Jean-Pied-de-Port. Tijdens die klim is ze verdwaald en heeft 50 km afgelegd om in Roncesvalles aan te komen… Het zat haar echt niet mee… wat doe je op zo’n moment… wat troost bieden en hoop koesteren… Een knuffel doet wonderen…

Verderop in the middle of nowhere een klein hutje met muziek, wat tafeltjes en een bar… voor velen een welgekomen rustplaats… wij hadden dan nog 5,5 km te lopen en opteerden om door te gaan en in Viana een Menu del Dia te nuttigen…

Eerst nog ons verblijf opgezocht… de rugzakken achtergelaten en naar het centrum naar een leuk restaurantje. We kregen waar voor ons geld, het was heel lekker…

Dan nog effe wat rond geslenterd in het stadje en wat foto’s genomen. Dan brak de vermoeidheid door en kozen we ervoor ons huisje terug op te zoeken, te douchen, onze blog te schrijven en ons bed in te kruipen…

Nog enkele cijfers…

Tot morgen,

Mitchel en Tuur,

Overweging van de dag

Onderweg zijn is… voortdurend dankbaar zijn om alles wat de weg je zomaar biedt

Jan Hendrickx

Vandaag herinnerden wij ons het liedje: “No milk today…” van de Herman’s Hermits, maar dan met de tekstwijziging “No rain today…” De hele dag was de zon onze gezel…

Ter hoogte van de Monasterio de Irache, daterend uit de 11de eeuw, bevond zich ook de Bodegas Irache. Deze is vooral bekend om de Fuente de Vino. De pelgrims mogen een slok wijn drinken…

Even verderop troffen we een kunstsmid … mooie dingen had hij…

Dan moesten we beslissen welke weg we zouden nemen: links of rechts… Allebei met dezelfde bestemming… Wij namen links, de bergen en het bos is…

Onderweg ontmoetten we Eveline, een Nederlandse vrouw van 45j. Zij had eveneens overnacht in dezelfde B&B Zaldu. Wegens knieprobleem liet zij haar rugzak per taxi naar de volgende bestemming overbrengen. Het weinige dat ze nodig had had ze in een plastic zakje gestoken… niet het ideaal om daar een tocht van 20 km mee te doen… we hebben haar geholpen: een kniedrukverband en een minrugzak hebben we haar te leen gegeven.,, De tocht was daardoor heel wat draaglijker. Ze heeft dan ook de hele tocht met ons meegestapt… in Los Arcos namen we afscheid van deze lieve vrouw, want zij ging nog 6 km verder. We hebben haar wel een bedeltje gegeven als aandenken…

In het midden van het niets dook ineens het openbare zwembad op van de gemeente Luquin. De kantine was open maar het zwembad nog niet… daar dan maar een versnapering genomen.

Na het middagmaal, een ensalada mixta, hebben we onze slaapplek opgezocht, ons verfrist en dan het stadje ontdekt… vooral de Parochiale Kerk!

Onze dagelijkse cijfers: 29.573 stappen

Nu terug ons bed in… morgen een etappe van 18 km…

Groetjes,

Mitchel & Tuur.

Overweging van de dag

De wereld gaat open voor wie langzaam gaat!

Anne Hamacher

Om 6:00u was alles rustig… de festiviteiten van gisteren en deze nacht waren pas om 4:00u gedaan… dus enkelen van ons hebben niet zoveel geslapen… we hebben ons ontbijt genomen in een bakkerij en daarna vertrokken we: Jan met de wagen (naar België) en Michel en ik naar Estella.

We kunnen vrij kort en eentonig zijn vandaag!

Regen, regen en nog eens regen! We waren door en door nat. Voor Mitchel was het geen “vuurproef” maar een “waterproef…

Op de middag zijn we even gaan schuilen in de Albergue de Lorca. Een warme Sopa del Dia deed ontzettend deugd… dan terug de regen in…

Natuurlijk waren er wel de mooie landschappen maar in die regen kwamen ze niet zo tot hun recht

Enkele eigenaardigheden ook…

Nu overnachten we in Estella in B@B Zaldu

Nog enkele cijfers voor vandaag…

Morgen, hopelijk met wat zon, trekken we naar Los Arcos… weer een Klepper van 20 km…

Net binnengekomen bericht : onze Jan is veilig terug thuis en kan beginnen afkicken voor terugkeer in het dagdagelijkse leven… Toch hartelijk dank Jan… het was een zalige week!

Tot morgen,

Mitchel en Tuur,

Overweging van de dag

Een zwever is een mens die onderweg thuis is

Henry Miller

Vandaag is een bezondere dag! Een rustdag – we lopen immers maar ongeveer 8 km – maar ook de laatste dag met onze Jan aan mijn zij… Mitchel, mijn schoonzoon neemt volgende week de fakkel over tot op het eind, d.w.z. tot zondag 21/05

De dag begon dan ook smoothly… ontbijt om 9u… Het kon niet vroeger want de keuken opende pas op dat uur. We hadden ook meer dan tijd genoeg… rustdag hè en maar 8 km.

Het weder was wisselvallig met voldoende wind maar we bleven droog…

We passeerden mooie plaatsjes…

En dan kwamen we aan in Puente la Reina. Hier was het jeugddag ! Feest tot en met… van Eerste communie in de kerk tot stoet in de stad en grootse barbecue op het stadsplein…

Wij hielden het bij een lekker Menu del Dia…

Morgen vroeg uit de veren… we nemen ons ontbijt om 6u bij de plaatselijke bakker. Jan vertrekt aansluitend en Mitchel en ik vangen onze stapdag aan…

Voor nu al later, slaapwel en tot morgen,

Jan, Mitchel en Tuur,

Overweging van de dag

Met velen zijn we op weg, maar ieder loopt zijn eigen pad..

…

Het begon al bij het verlaten van Pamplona…

Eerst de sleutel van het appartement droppen in de daartoe bestemde sleutelbox bij het verhuurkantoor.

Daarna begon de regen met soms hevige vlagen te striemen. Constante vraag: doe ik de cape aan of niet? Soms hadden we geen andere keuze want de regen viel met bakken uit de lucht…

En ja hoor, hier ook een kruis om een overledene te gedenken… een Belg ditmaal: Frans Koks. Heb zijn naam even gegoogeld…

De weg naar de Alto del Perdon was lastig en glibberig door modder en losliggend gesteente. De afdaling was niet veel beter…

Eens boven op de kam van de Alto del Perdo stond het daar het monument “Los Peligrinos…

Dit kunstwerk beeld de trekkende pelgrims uit. Het is een steeds weerkerend beeld als men het over de Camino heeft

Verder is deze kam voorzien van een rij windmolens

Aan de andere zijde van de kam was de lucht open, maar met wind en zon

Dus op naar de Albergue Camino del Perdón

Nog wat cijfers voor vandaag:

Morgen is het rustdag en doen we maar 8km.

Groetjes en tot morgen,

Jan en Tuur

Overweging van de dag

Samen lopen we op hetzelfde pad van innerlijke groei en verbondenheid

ChatGPT

We zijn dus weer op pad… richting Pamplona

Al vlug kwamen we weer collega pelgrims tegen. Uit Brazilië, Colombia, Korea, maar de meest opmerkelijke Pelgrim was een Japanner (72j). Zijn naam staat op het souveniertje dat je hierbij ziet… (We hadden hem ook al de eerste dag gezien, maar niet kunnen spreken)

De Brazilianen die wij inhaalden waren heel katholiek… ze liepen constant te bidden met de rozenkrans in de hand…

Regenbogen waren vandaag ook weer voor ons over het landschap gespannen

Ook kwamen we een gedenkkruis tegen voor iemand die hier is omgekomen…

Je houdt er even stil maar de tocht gaat verder

Ondertussen naderen we Arre, de voorstad van Pamplona met de kapel “Trinidad de Arre”, wat tevens ook een Albergue is

Dus tijd voor ons middagmaal…de overschot van gisteren…

Dan verder door naar Pamplona met zijn historische gebouwen (de kathedraal, de vestingswallen, de arena voor de stierengevechten, enkele kerken, de fortificaties in stervorm…

Vermits we iets buiten Pamplona gelogeerd zijn en het weer niet uitnodigt om nu in de stad rond te kuieren, blijven we binnen en richten ons op de trip van morgen: Uterga! (16 km)

Hieronder nog de cijfers van vandaag…

Groetjes,

Jan & Tuur,