Overweging voor vandaag

Van tijd tot tijd moeten we een pauze inlassen en wachten tot onze ziel ons heeft ingehaald!

(Indiaanse wijsheid)

Gezien de relatief kortere tocht vandaag (11,6 km voorzien) zijn we wat later op stap vertrokken. Vanuit onze slaapkamer hadden we Patrick (de Zwitser) en Christine (de Française) reeds zien passeren… van Jos (de Nederlander) was al lang niets meer te bespeuren. Zij noemden hem “Speedy Gonzalez”. Die legt immers heel veel kilometers af in een dag…

Om Roquefort te verlaten moesten we al onmiddellijk een mooie klim voor onze rekening nemen. En plots kwamen we Patrick en Christine tegen… hoe kon dat nu, die waren toch voor ons vertrokken? Zij waren zich gaan bevoorraden in de Carrefour (boven op de helling). We trokken dan samen op tot ongeveer half weg… Daar bleven wij even zitten aan het kerkje van Corbleu. (Was gesloten)

Terug de baan op, tot het volgende dorpje Bostens. Een prachtig oud kerkje uit de 11e eeuw. Er was ook in de Hall van de kerk een afzonderlijke kamer voor de Pelgrims… met de mogelijkheid om koffie of thee te gebruiken. Wij hebben een nota in het gastenboek achtergelaten.

Op de bank voor de kerk hebben we onze picknick gegeten (zoals steeds een stukje baguette, kaas en saucisse). Daar kwam een andere eenzame stapper ons voorbij, een Fransman, Philippe was zijn naam.

3 km verder bereikten we Gaillères en ons hotel “Au Coeur des Landes”. Bleek het restaurant na de middag te sluiten (woensdag sluitingsdag). Maar geen nood… Men bracht ons klaargemaakte schotels die enkel in de microgolfoven moesten worden opgewarmd.

Bij een drankje zagen we plots Philippe terug… hij had overnachtingsmogelijkheid gevonden in een caravan. Hij is 60 jaar en alleen opweg naar Compostela. Hij had het zijn inmiddels overleden moeder beloofd… en belofte maakt schuld, dus… Ook hij, evenals Patrick, Christine en Jos lopen allen door tot Santiago de Compostela.

Met een dreigende lucht achter ons liepen we nog even rond in het dorpje, maar daar vielen al snel de eerste regendruppeltjes, dus tijd voor douche en rust (en blog schrijven)